İki Terapistin Hikayesi: Ali ve Ayşe’nin Yolculuğu
Ali, yeni mezun bir terapistti.
Daha okulunu bitirmeden gelen iş tekliflerinden en yüksek maaşlı olanını kabul etti ve bir rehabilitasyon merkezinde çalışmaya başladı. Çalıştığı ilde terapist olmamasından dolayı şehre terapist geldiğini duyan aileler akın akın çocuklarını terapiye getirdi ve Ali’nin tüm seansları doldu. Ali, çalıştığı vakalarla ilgili tanıyı kendi koyuyor, terapiyi kendi yapıyor ve sunduğu terapinin etkili olup olmadığını ölçmek için izleme çalışmaları yapıyordu. Üniversitede sıkı bir eğitim almış ve yüzlerce saat staj yapmıştı; aslında hocaları ona her şeyi öğretmişti ve artık kendisini geliştirmesine gerek yoktu. Seanslara yeterince hazırlıklı giremiyordu; çünkü seans araları 10 dakikaydı; bu kısa sürede de bir sonraki seans için hazırlık yapmak yerine yaptığı seansla ilgili aileye dönütler ve ev ödevleri veriyordu. Daha birkaç dakika bile dinlenemeden sonraki seans başlıyordu. Üstelik kurumunda işine yarayacak pek materyal de yoktu.
Özetle; ailelerin beklentileri yüksek, Ali’nin donanımı ise yeterli değildi.
Ayşe ise Ali ile aynı okuldan mezun bir terapistti. Bölümü de bir tanıdığı terapistin önerisiyle seçmişti. Üniversiteyi kazandıktan sonra yaklaşık 10 yıllık deneyimi olan bu terapiste gitmiş ve daha iyi bir terapist olmak için neler yapması gerektiğini sormuş ve terapistin söylediklerini de yanında getirdiği not defterine tek tek not almıştı. Terapist, Ayşe’ye “Okuduğu bölümün yatkınlık gerektiren bir yardım mesleği olduğunu, bu yüzden okurken hocalarını iyi dinlemesi gerektiğini, sadece hocalarını dinlemek ve ders geçmenin yeterli olmadığını, alanıyla ilgili bulabildiği tüm kaynakları okuması gerektiğini, mesleğinin ülkemizdeki geçmişinin kısa olduğunu, bu yüzden okuyabileceği kaynak sayısının sınırlı olduğunu, eğer kendini uluslararası standartlarında yetiştirmek istiyorsa İngilizce öğrenmesi gerektiğini, ama İngilizce öğrenene kadar YÖK’e ait Ulusal Tez Merkezi’ne (https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/) üye olup alanıyla ilgili oradaki tüm tezleri bilgisayarına indirip okuması gerektiğini, okurken de önemli bulduğu yerlerin altını çizip tez bittikten sonra bu bölümleri tekrar okuması gerektiğini, öğrencilik dönemindeki boş zamanı hayatı boyunca başka hiçbir zaman bulamayacağını, bu yüzden öğrencilik dönemini daha iyi bir terapist olmak adına değerlendirmesinin yararlı olacağını, bu bağlamda bir yandan tezlerle kendini geliştirirken diğer yandan da normal gelişim gösteren çocukların bulunduğu anaokullarından başlayarak özel gereksinimli çocukların olduğu rehabilitasyon merkezlerine doğru bulabildiği tüm gözlem ve staj imkanlarını değerlendirmesi gerektiğini, yaz tatillerinde kendisinin yanına gelip gözlem ve staj yapmasının faydalı olacağını, okul dönemindeki hafta sonlarında ise okuduğu ildeki bir terapi merkezine takılmasının faydalı olacağını” iletti.
Ayşe, gerçekten mesleğine aşık biriydi. Daha okulunun başlamasına 1 aydan fazla süre olsa da terapistle görüştüğü günün akşamında YÖK’e ait tez sayfasına girdi ve kazandığı bölümle ilgili tüm tezleri indirdi ve okumaya başladı. Bir süre sonra öğrenmenin binişik olduğunu anladı ve bilgisayarına indirdiği tezleri konularına göre ayırıp ayrı ayrı klasörlere koydu. Önce alana giriş niteliğinde olan tezleri okuyarak genel bilgiler edindi; daha sonra tek tek klasörlerin içindeki tezleri okudu. Tezleri okurken bir yandan da anlamını bilmediği sözcüklerin anlamlarını araştırdı. Bu bağlamda internette araştırma yaptı ve mesleği ile ilgili bir sözlük satın aldı. Tezleri okudukça ve anladıkça mesleğini daha çok sevmeye başladı. Okulu ise çoktan başlamıştı; bir yandan okula gidiyor bir yandan da akşamları tez okuyordu. Planlı bir yaşamın kendisine çok şey katacağını düşünüyordu. Bu yüzden arkadaşlarıyla buluşup eğlenmek için cumartesi akşamından pazartesi sabahına kadar olan süreyi ayırmıştı. Şimdi sıra İngilizceyi halletmeye gelmişti, ne de olsa hocaları da kaynakları İngilizce okuyordu; konuştuğu bir hocası Ayşe’ye şöyle demişti: “Ayşe, İngilizce öğrenmelisin; çünkü alanla ilgili neredeyse tüm literatür İngilizce. Hem kaynakları İngilizce olarak okuman çok avantajlı, çünkü her zaman bizler yanında olamayacağız, İngilizce öğrenirsen en güncel bilgilere kolayca ulaşırsın.”
Ayşe, İngilizce öğrenmek için ant içti; günlük birkaç saat İngilizce öğrenmek için çalışıyordu. Mesleğiyle ilgili hizmet veren bir terapi merkezinden randevu alarak kurucusu ile görüştü; kurucu, Ayşe’ye mesleğiyle ilgili doğru yolda olduğunu iletti. Sohbet esnasında “İngilizce demek kelime demektir, araştırmalar gösteriyor ki bir dildeki en sık kullanılan ilk 1.000 kelimeyi öğrenirsen o dilde yazılmış bir roman ya da günlük gazetede okuduklarının %88’ini anlayabilirsin. Ayrıca sen terapist olacaksın, mezun olunca çeşitli teknikler kullanarak engelli bireylere bile dil öğreteceksin; aynı teknikleri kullanarak kendin de çok daha kısa sürede dil öğrenebilirsin. Dilersen bizim Dil Atölyesi isimli projeye katıl, bu sayede hem harçlığını çıkarırsın hem de İngilizce öğrenirsin.” Ayşe, kurucunun söylediklerini dinledi. Hatta “Eğer iyi düzeyde İngilizce öğrenirsen internet sayfamızda yayımlanmak üzere her gün 1-2 sayfalık bir makale çevirebilirsin ve bunun karşılığında da sana öğrenim kredisi kadar burs verebiliriz.” teklifini de not aldı.
Ayşe, üniversite üçüncü sınıfa geldiğinde alanıyla ilgili tüm tezleri okumuş, İngilizce dilini iyi düzeyde öğrenmiş, terapi merkezinin internet sitesi için makale çevirir hale gelmişti. Enteresan olan ise şuydu: Yaptığı çeviriler terapi merkezinden çok kendisine yaramıştı; çünkü bu çeviriler sayesinde alanıyla ilgili neredeyse tüm literatüre temel düzeyde de olsa hakim olmuştu. Ayrıca çevirisini yaptığı konuların birçoğu sınavlarda soru olarak çıkıyordu ve hiç sınava hazırlanmasa bile neredeyse 70 puan alacak hale gelmişti. Bu başarılarından dolayı ortalaması yükseldi ve hocalarının gözdesi oldu.
Kurucu ile yaptığı görüşme kendisine ciddi anlamda katkı sağlamıştı; İngilizceyi öğrenmiş, terapi merkezinde çalışan terapistleri hafta sonları gözlemlemiş, mesleki olarak takıldığı yerlerde onlardan destek almıştı.
Okulunun bitmesine artık iki yıl kalmıştı; terapi merkezi kurucusunun da belirttiği gibi bir üst seviyeye çıkması gerekiyordu. Bu bağlamda üçüncü sınıfın ara döneminde gözlem yaptığı terapi merkezinin kurucusunun aracı olmasıyla Amerika’da bir klinikte 1 ay staj fırsatı yakaladı. Ailesiyle görüşerek maddi destek alıp Amerika’da bir ay staj yaptı. Bu staj sonunda mesleki bilgilerle birlikte İngilizce’sinin de ciddi anlamda akıcı hale geldiğini fark etti. Ayrıca mesleği ile ilgili çok güzel bir çevre edindi; terapist olduğunda ise bu çevreden terapistlerle ZOOM üzerinden vaka tartışmaları yaptı.
Üçüncü sınıftan sonra terapi merkezinin kurucusu, Ayşe’ye “Bütçesi el verdiğince mesleği ile ilgili bulabildiği tüm seminerlere katılmasını ve okul bittikten sonra kullanabileceği materyaller satın almasını öğütledi.”
İki yıllık süre göz açıp kapayıncaya kadar çabucak geçmişti: Ayşe kendisini mesleğe yönlendiren terapistin, üniversite okurken hocalarının ve tanıştığı terapi merkezinin kurucusunun söylediği her şeyi yapmıştı. Artık bir terapist idi: İngilizce biliyor ve bu sayede mesleği ile ilgili en güncel bilgileri okuyup anlayabiliyor; hocalarıyla aynı kaynakları takip ediyordu. Bir sürü iş teklifi almıştı. Kendisiyle görüşen her kurucu Ayşe’nin diğer meslektaşlarından farkını iki dakikada anlayabiliyordu. Bu sayede çalışacağı iş konusunda “seçilen değil seçen; iş arayan değil aranan” oldu. Ayrıca meslektaşlarından %20 oranında daha yüksek bir maaşla işe başladı. Kısa sürede çalıştığı işyerindeki tüm seansları doldu; o kadar çok vaka başvurdu ki işyerinde terapilere yetişemez oldu. İşe başladığı şehirdeki en bilinçli aileler çocukları için terapist Ayşe’yi tercih etti. Ayşe, sistematik çalışıyordu; her bir engel grubu için elinde hazır değerlendirme ve izleme formları vardı ve bu formları nasıl kullanacağını biliyordu. Okulu bitip işe başlayacağı zaman da staj yaptığı terapi merkezinin kurucusu Ayşe’ye merkezde kullanılan tüm formlardan birer örnek alması için izin verdi. Terapi merkezinde stajyer olarak geçirdiği iki yıl ona ciddi anlamda katkılar sağlamıştı. Mesai sonrası için evde özel terapi isteyen aileler olmaya başladı; terapi için talepler artmaya başlayınca vakaların evine giderek yolda zaman kaybetmektense evinin bir odasını terapi odasına dönüştürdü; gündüzleri işyerinde çalışıyor akşamları ise evde terapi yapıyordu. Bu sayede evinde verdiği özel seanslardan kazandığı miktar işyerinde aldığı maaşın neredeyse iki katı olmuştu. Ayşe iyi kazanıyordu ama hedefleri de büyüktü ve bu hedefler için düzenli ve iyi bir gelire ihtiyacı vardı. ABD’de master yapacaktı; alması gereken bir sürü sertifikalı eğitim ve materyal, okumak için bir sürü kitaba ihtiyacı vardı.
Ayşe, bir yılın sonunda master için ABD’de birkaç üniversiteden birden kabul aldı; bu üniversitelerden kendisine en uygun olanı seçti.
Amerika’da geçirdiği 2 yıllık master ve 3-4 yıllık doktora sürecinde harika bir terapist oldu; İngilizcesi o kadar akıcıydı ki ABD’de katıldığı kongrelerde yaptığı sunumlarda yabancı olduğu bile fark edilmiyordu. Master ve doktora süreci boyunca meslektaşlarından oluşan harika bir çevre edindi. Doktora sonrası Türkiye’de bir üniversiteden aldığı teklifi kabul etti. Daha ilk ayda farkını ortaya koydu; üniversite bünyesinde bir terapi laboratuvarı açtı; her fırsatta mesleği ile ilgili yabancı hocaları yüz yüze ya da ZOOM üzerinden öğrencileriyle buluşturdu. İşine aşık harika terapistler yetiştirdi. Mutluydu; seçilen değil seçen olmuştu; yaşamı kontrolü altına almış ve başkalarının filminde figüran olmak yerine kendi filminin senaryosunu yazmıştı; şimdi ise yapımcısı olduğu filmde başrol oynuyordu.
Ali mi?
Şu an patronuyla maaş pazarlığı yapmakla meşgul!
Çünkü bu 5-6 yıllık sürede terapist sayısı her yıl katlanarak arttı ve şu an asgari ücretin biraz üzerinde bir maaşla çalışıyor.
Ali de olmak senin elinde Ayşe de!
Ayşe olmak, farklı olmak demektir.
Karar ver, nasıl bir yaşam istiyorsun?
Ali ve Ayşe’nin hikayeleri, terapi mesleğinde başarının sadece teorik bilgiyle değil, aynı zamanda sürekli öğrenme, uygulama ve adaptasyon yeteneğiyle mümkün olduğunu gösterir. Ayşe’nin hikayesi, mesleğine adanmışlık ve sürekli gelişim arzusunun, terapistler için nasıl bir fark yaratabileceğinin canlı bir örneğidir.
Bu hikaye, terapi mesleğindeki iki farklı yolculuğu anlatırken, mesleki gelişim ve başarının kişisel çaba, sürekli öğrenme ve adaptasyon yeteneğiyle yakından ilişkili olduğunu vurgular. Ali’nin Ayşe’den ilham alması ve kendi gelişim yolculuğuna çıkması, meslektaşlar arasındaki bilgi ve deneyim paylaşımının önemini de gözler önüne serer. Her iki terapistin hikayesi, mesleki yolculukta karşılaşılan zorlukların üstesinden gelmenin ve başarıya ulaşmanın mümkün olduğunu hatırlatır.
Kürşat ARIKMERT
DİLGEM Kurucu – CEO
www.dilgem.com.tr
